بررسی ایستگاه های کاری نشسته - ایستاده از دید طب کار

کارشناسان طب کار و بهداشت حرفه ای بعد از بررسی هایی که روی موضوع مورد بحث داشتند به این نتیجه رسیدند که با فراهم سازی شرایطی که بتوان کارهای ایستاده را به نشسته تبدیل نمود و یا شرایط ایستگاه کاری به صورت نشسته – ایستاده باشد می توان از بروز خستگی های جسمانی و ایجاد صدمات اسکلتی – عضلانی یش گیری نمود. کارهایی چون بلند کردن کتاب ها و مدارک، هل دادن یا کشیدن کمدها، صندلی و یا حتی جابجایی مقطعی و کوتاه مدت بارها از جمله مواردی محسوب می شوند که به دلیل اعمال نیرو می توانند صدمه زا باشند. از دید کارشناسان طب کار و بهداشت حرفه ای به طور کلی این دسته از امور که به کرات هم در کارهای دفتری رخ می دهد و نیاز مند اعمال نیرو می باشند، بار زیادی را بر روی ماهیچه ها ، تاندون ها، رباط ها و مفصل ها وارد  می کنند.

افزایش نیرو به معنی نیازهای افزایش یافته بدن مانند اعمال نیروی بزرگ تر به همراه سایر تغییرات فیزیولوژیکی لازم برای حمایت کردن از یک تلاش افزایش یافته می باشد. کارشناسان طب کار و بهداشت حرفه ای به این نتیجه رسیدند که تجربیات طولانی مدت یا تکراری این نوع از فعالیت ها زمانی که فرصت های کافی تری برای استراحت یا بازیابی توان فیزیولویک وجود ندارد می توان منجر به احساس خستگی و حتی بروز مشکلات اسکلتی عضلانی شود.

نیازمندی های نیرو از دید طب کار و بهداشت حرفه ای ممکن است با موارد زیر افزایش یابد:

• افزایش وزن باری که حمل یا بلند می شود.
• افزایش اندازه باری که حمل یا بلند می شود.
• استفاده از یک پوسچر نامناسب
• افزایش سرعت حرکات
• افزایش لغزندگی اشیایی که حمل می شوند که نیاز مند نیروی چنگش زیاد می باشند.
• وجود ارتعاش ( به عنوان مثال ارتعاش موضعی ناشی از ابزار دستی منجر به استفاده از یک نیروی چنگش بزرگتر  می شود.‌ )
• استفاده از انگشت سبابه و شست برای محکم گرفتن یک شیئ یعنی گرفتن یک شیئ در حالت نیشگون در مقایسه با گرفتن شیئ با کل دست.
•  استفاده از ابزار با دسته کوچک یا باریک که ظرفیت نیروی چنگش کمتری دارند.

کارشناسان طب کار و بهداشت حرفه ای اعلام کردند که هرگونه جابه جایی قطعات در محیط کار که به نوعی همراه با اعمال نیرو باشد می بایست به اطلاع نیروهای خدماتی آموزش دیده برسد تا با هماهنگی و مساعدت آن ها به انجام برسد.

کارشناسان طب کار و بهداشت حرفه ای در خصوص این موضوع به این نتیجه رسیدند که اگر حرکات عضوی دائما تکرار شوند با سیکل های چند ثانیه ای و برای دوره های طولانی مدت مانند یک شیفت هشت ساعته ادامه دار باشند، خستگی وآسیب تاندون ها و ماهیچه ها به صورت تجمع بروز خواهد نمود.

بررسی های کارشناسان طب کار و بهداشت حرفه ای نشان داد که تاندون ها و ماهیچه ها اغلب از اثرات ناشی از اعمال نیرو و کشش بازیابی شوند مشروط بر آن که زمان کافی بین فعالیت های همراه با اعمال نیرو وجود داشته باشد. اثرات ناشی از حرکات تکراری در اثر انجام فعالیت های کاری یکسان زمانی که پوسچرهای نامناسب و اعمال نیروی زیاد را هم شامل می شود، افزایش می یابد. فعالیت های تکراری از دید کارشناسان طب کار و بهداشت حرفه ای به عنوان یک ریسک فاکتور هم چنین به سطج بدن و کار خاصی که انجام می شود بستگی دارد.

از دید کارشناسان طب کار و بهداشت حرفه ای مدت انجام کار به مقدار زمانی که فرد به طور مداوم با یک ریسک فاکتور در تماس است باز می گردد.

در ادامهبا موضوعات جدید همراه شما خواهیم بود.